Begin mei 1918

op de boot van Frankrijk naar Engeland

Beste mevrouw Freeman,

Tot mijn grote verdriet ben ik degene die deze laatste woorden tot u richt. Het spijt mij u te moeten meedelen dat er na 12 oktober 1917 nooit meer iets van Ronin is vernomen. Hij behoorde tot de velen die vermist raakten in wat men gaandeweg de hel van Passendale is gaan noemen. Misschien heeft u er inmiddels over gehoord. Het breekt mijn hart wanneer ik eraan denk hoe verschrikkelijk het daar geweest moet zijn. Maandenlang heb ik op post van hem gewacht. In maart van dit jaar werd hij officieel doodverklaard. Ik ben ontroostbaar.

Deze week kreeg ik eindelijk mijn langverwachte verlof en reisde af naar Poperinge, waar in het Talbot House, precies op de plek die Ronin mij had aangegeven deze papieren lagen. Ik kon alleen maar huilen en moet u eerlijk bekennen dat ik ze meteen ben gaan lezen. Sorry, mevrouw Freeman, ik wist heel goed dat het een persoonlijke brief aan u betrof, maar deze papieren zijn het laatste dat ik van mijn geliefde in handen zal krijgen en ik kon niet anders dan ze hier op de boot in een paar dagen tijd van begin tot eind te lezen.

Wanneer ik strakjes in Engeland aankom zal ik het hele pakket naar u op de brievenbus doen. In mijn dorp in Zuid Engeland heerst gelukkig geen censuur. Het liefst was ik het u persoonlijk komen brengen, maar ik heb slechts een paar dagen vrij voordat ik terug moet naar Étretat om nieuwe gewonden te verzorgen en ik heb mijn eigen moeder al een heel jaar niet gezien. Misschien na de oorlog… Zou die dag ooit aanbreken? Het duurt nu al zo lang. Ongelooflijk dat het inmiddels mei 1918 is. Uw zoon is al bijna twee jaar dood en Ronin stierf meer dan een half jaar geleden.

We hebben elkaar nooit gekend, mevrouw Freeman, maar in ons verdriet zijn we verbonden. Daarom neem ik met de innigste groeten afscheid van u. In de hoop en de gedachte dat uw zoon en mijn geliefde elkaar wellicht ergens in vrede opnieuw hebben ontmoet en dat wij ons eens bij hen zullen voegen, opdat wij allen voor eeuwig samen mogen zijn.

Amen.

                                                                                  Lily Rose Landon